آب

اگر صحتت بايد اي هوشيار
همين پند چون درُ تو در گوش دار
مخور آب و امثال آن ناشتا
كه گردي به رنج و عنا مبتلا
مرو ناتوان جز به راه صواب
مكن در ميان غذا ميل آب
و گر معده گرم باشد ترا
ميان غذا آب خوردن روا
مخور آب دريا، چو خوردي طعام
كه گردد از آن معده را كار خام
چو خوردي غذا و زماني گذشت
همي شايدت مايل آب گشت
مخور آب، يكدم صبوري نماي
اگر صحت خويش خواهي به جاي
به حمام اگر تو خوري آب سرد
كشاند ترا جانب رنج و درد
زحمّام هر گه برون آمدي
اگر نه زاهل جنون آمدي
مخور يك زمان آب از بيش و كم
مكن بر تن خويش جانا ستم
گرت هست گوش، نصيحت شنو
به آب از پي ميوه مايل مشو
كه در تن رطوبات حاصل شود
زبيماري‌ات كار مشكل شود
به پيش آيدت از مرض مشكلات
خوري آب چون از پي مسهلات
كشد ناتواني فزون از حساب
چه تو ايستاده كني ميل آب
تنت را كشاند به دقّ، نرم نرم
اگر خو كني خوردن آب گرم
وگر گرم باشي و از آب سرد
بياشامي گردي گرفتار درد
زاشجار آب و زآبي كه هست
به طرف نيستان، فرو شوي دست
به آبي كه شور است يا تيره هم
مشو مايل خوردن اي محترم
اگر عاقلي، دار خود را نگاه
هم از آب چشمه هم از آب چاه
دلت را زدانش اگر هست بوي
مكن جمع با آب چه آب جوي
كه از نفخ امعاء و درد درون
قد چون الف گرددت مثل نون
رسانم به سمع شريفت سُخُن
رو از آب كاريز پرهيز كن
چه خاطر كشد سوي آبت نخست
بيابد تر آب انهار جست
كه بر آب انهار شد مستزاد
لطافت ز تأثير خورشيد و باد
يكي آن كه بر سنگ جاري بود
دوم از بلندي به پستي رو!
سوم آنكه وزنش سبك تر فتاد
چهارم رود تند مانند باد

فراوان بود پنجم از بهر آن 

كه يابد ز تأثير مفسد امان

ششم آن که شیرین وش آید تو را

چو لعل بتان دلکش آید تو را

بود هفتمین آن که آید ز دور

بدان سان که از چشمه مهر نور

از این گونه گر آب  افتد به دست

ترا حافظ و محدث صحت است

مشو مایل می که آید حرام

به سرع محمد علیه السلام

 و کر ز آن که نفع از قلیلش بود

قلیلش به بسیار مفضی شود

ورت کثرت شرب شد بر دوام

گرفتار مانی به رنج مدام

تسنج فرو گیردت استور

تولد کند رعشه پایان کار