سَویق که امروزه به آن قاووت یا پوره می گویند غالبا به معنای آرد حبوبات بریان شده است . لیکن در مورد غیر حبوبات هم بکار می رود.
مولف بحر الجواهر گفته است : از هفت چیز ، سویق می سازند ، گندم ، جو ، کٌنار ( سدر ) ، سیب ، کدو ، دانه انار ، شلغم . همه این انواع ، طبع را مهار می کند ، قی و دلشوره ای را که از صفرا زده می شود ، از میان می بَرَد ، رطوبت معده را خشک می کند ، و اگر قدری سویق جو با آب و مقدار اندکی شیر برداشته و خشخاش بوداده ساییده با آن مخلوط شود ، برای شکم رَوی ، سودمند است ، نیش زدگی ها را تسکین می دهد و خواب می آورد .
سویق جو ، از سویق گندم ، سردتر است به همان اندازه که خودِ جو ، طبعی سردتر از گندم دارد . این سویق همچنین نفخ بیشتری پدید می آورد . از میان همه سویق ها ، استفاده از سویق گندم و سویق جو ، بیشتر است و این هر دو ، نفخ آور و موجب کندتر شدن حرکت غذا از معده به پایین اند . البته اگر این دو نوع سویق ، کاملا با آب جوشانده و سپس از پارچه ای درشت باف گذرانده شوند و بدین ترتیب ، آب آنها جدا شود و به صورت لقمه هایی فشرده در آیند و سپس همراه با آب سرد و شکر ، نوشیده شوند ، از نفخ آنها کاسته می گردد و چنانچه همراه با آب سرد و شکر ، نوشیده شوند ، برای اشخاص حرارتی و برافروخته مزاج ، سودمند خواهند بود و مانع تب ها و بیماری های ناشی از گرم مزاجی میشوند و همین از بالاترین منافع آن است . کسی که این نوع سویق را بخورد ، در آن روز نباید میوه ی تر ، خیار و سبزی بخورد ، یا دست کم نباید از این چیزها زیاد بخورد ، اما سرما دیدگان و کسانی که به نفخ هایی در شکم یا دردهایی مزمن در پشت و مفاصل مبتلا هستند و همچنین پیران و کسانی که مزاجی کاملا سرد دارند ، نباید از این سویق هیچ بخورند . اگر هم به خوردن آن ناچارند ، آن را پس از چند بار شستن در آب گرم و همراه با پانیذ ( قند و شکر ) و عسل ، پس از درآمیختگی با زیتون ، با طبع خود مناسب سازند
هر جند سویق جو از سویق گندم ، سردتر است ، اما از آن روی که گندم نسبت به جو آب بیشتری مصرف می کند ، سویق گندم سردکنندگی بیشتری برای بدن نیاز دارد ، سودمندی بیشتری دارد . بر عکس ، سویق جو ، برای کسانی که به خشک کردن طبع نیاز دارند ، مناسب تراست چنین کسانی ، معمولا دارای بدن هایی سِتَبر ، پُر گوشت و پر خون هستند . در حالیکه گروه نخست ، بدن هایی تکیده ، کم گوشت و زرد رنگ دارند .